“APSNI’DAYDIK” Aşupha Zeynep Fidan

APSNI’DAYDIK

‘Öldük, ölümden bir şeyler umarak’ deyip ölümü anmadan şair, o ölümü diline tekerleme diye dolamadan uzun yıllar önce öldü niceleri….Umdukları başka topraklarda kök salmak değildi belki; ama vatanlarından sürüldü niceleri….Dünyanın dört bir yanına kondu binlercesi….Vatan toprağı olmayınca her yer uzaktı, her yer dünyanın öbür ucu…..Ama her şeye rağmen onlar akmaya devam ettiler, bir gözyaşı seli gibiydiler, önce Karadeniz’den çağladılar sonra adı toprak olan her yerden ve şimdi çağlamaya devam etmekteler….

Ve Kafkasya…..’Bir büyük boşlukta bozuldu büyü / Nasıl hatırlamazsın o türküyü’ …. ‘Sürgün, kıyım, acı’…..Gidenler, geride kalanlar; gelenler, gelecekleri bekleyenler…. Abhazya, kendine ‘canlar ülkesi’ dedirtecek kadar ‘Apsnı’; Abhazlar, ‘candan insanlar’ olacak kadar ‘Apsuva ‘lar ….

Ve biz, bir avuç Apsuva gençliği…Biz, Kaf Dağı’nı hiç görmemiş üç beş Kaf Dağlı….Biz, hep orayı yaşamış içinde ve hep burada oturmuş. Biz, ‘ne oralı ne buralı, biz diasporalı’ bir tutam insan….

Karadeniz’in ardındaki o yeşil diyara gittik. Trabzon, Soçi ardından da Abhazya…. Ata vatan dedik, kardeşlerimizdir diye karşılandık.

‘Gök parçası, dal demeti, kuş tüyü’ fotoğraflarda görüp, zihnimizde canlandırdığımız topraklarda dolaştık. Atalarımızın ayak izine bastık. Kendimizden bir şeyler bulduk, dedemin gözleri kadar mavi olan Karadeniz’de. İçimiz burkuldu, candan insanların kaç kere canlarından can kaybettiklerini anımsayınca şehitlikte. Kulağımızda Abhaz müzikleri, içimiz titreye titreye ilerlerken karanlık mağarada tıpkı göç kafileleri gibiydik. Biz, Karadeniz’in vatan saydığımız Anadolu’dan ata vatan bildiğimiz Abhazya’ya vuran dalgalarıydık.

Şair ‘Öldük, ölümden bir şeyler umarak Bir büyük boşlukta bozuldu büyü
Nasıl hatırlamazsın o türküyü
Gök parçası, dal demeti, kuş tüyü
Alıştığımız bir şeydi yaşamak’
mısralarını mırıldana dursun. Biz döndük, siz deyin gözlerinizde yaşlarla, biz diyelim ardımızda bıraktıklarımızla……

AŞUPHA ZEHRA FİDAN
İSTANBUL
3 Ağustos 2008