İçim acıyor

İKİ YIL  (730 GÜN )
YU-ŞUKSA  (BIJFÜYEVÜVÖBA AMŞ)

İÇİM ACIYOR

İçim acıyor.
Bütün o zor, kritik zamanlarda ve tüm olumsuz işaretlere rağmen kazanacağımızdan yana en ufak bir kuşku duymuyorduk sayende.
Sen Başkanım, zafere ilk sen inandın. Bizi inandırırken çok mu yorduk seni? Öyleyse de helal ettin, eminim.

İçim acıyor.
İnancın, kararlılığın hepimize sirayet ediyordu ve sen öyle kendinden emindin ki her sıkıntıda “Vladislav çözer.’’ idi hepimiz için. Çok mu yük olduk sırtına? Öyleyse de helal ettin, eminim.

İçim acıyor.
Moskova toplantısındaki o fotoğrafa ne zaman baksam, Yeltsin kolundan çekerken senin o her zamanki delici bakışlarının yerini alan küskün duruşun beni sarsıyor. Çok mu yalnız bıraktık seni? Öyleyse de helal ettin, eminim.

İçim acıyor.
Hayatını bize vakfettin. Yaptığın her işte gururumuz oldun ama hep ‘sen’din; öyle bizden, öyle yakın… Biz hep istedik, hep sana dert yandık, hep sana şikâyet ettik ve sen kendin için bizden hiçbir şey istemedin. Çok mu şımardık sana? Öyleyse de helal ettin, eminim.

Dik Bakışlı, Dik Başlı, Boyun Eğmez Liderim VLADİSLAV,
Halk yorabilir, yük olabilir, yalnız bırakabilir, şımarabilir ama kendisini içten seveni hisseder; sevgini hissettik, sevgimizi hisset.

Kişi, sevgiyle kalplerde olduğu müddetçe gitmiş sayılmaz.
Sen sevgiyle kalbimizdesin,

BİZİMLESİN.

KUARSHELİYA BEDİZ